Grujecznik japoński
Cercidiphyllum japonicum
Grujecznik japoński to średniej wielkości, często wielopniowe, drzewo o zaokrąglonej koronie. Osiąga ok. 10 m wys. i 4-7 m szerokości. Długopędy są cienkie, czerwonobrązowe, rozgałęziają się widlasto. Krótkopędy są liczne, wyrastają nawet z grubych gałęzi i konarów. Liście mają do 8 cm długości. Na wiosnę są brunatnoczerwone, latem ciemnozielone, a na jesień ponownie przebarwiają się: na czerwono i złoto (te rosnące na stanowisku słonecznym i suchym) lub na jasno-kremowo, łososiowo i żółto (te rosnące w cieniu). Na długopędach blaszki liściowe są okrągłe, mają sercowatą nasadę a na brzegu są karbowane. Liście na krótkopędach są jajowate, a ich brzegi pozostają gładkie. Pnie i konary pokrywa włóknista, podłużnie spękana kora.
Grujecznik japoński to egzotyczne drzewo, pochodzące z Azji (naturalnie występuje przede wszystkim w Japonii i Chinach). Po opadnięciu liście wydzielają ciekawy korzenny i słodki zapach przypominający zapach piernika. Prawdopodobnie dlatego w Niemczech grujecznik jest nazywany piernikowym drzewem.
Grujecznik japoński to roślina dwupienna. Kwiaty męskie i żeńskie występują oddzielnie na osobnych egzemplarzach. Drobne, czerwone kwiaty pozbawione okwiatu pojawiają się obficie na nagich gałązkach w kwietniu i maju przed rozwojem liści. Owoce w postaci wąskich mieszków zimą wabią gile, które lubią zjadać ukryte wewnątrz nasiona.
Joanna Roguz (zweryfikowany) –
Drzewko (grujecznik japoński) na prośbę przyszło wcześniej, bardzo ładnie wygląda, prawie 80cm wysokości, dobrze ukorzenione.
Krzysztof Puchalski (zweryfikowany) –
Sadzonka dobrze ukorzeniona, rozłożysta. Przetrwała ostrą i wietrzną zimę rosnąc w gruncie (była okrywana).