Świerk biały LAURIN

Picea glauca LAURIN

Karłowa odmiana świerka białego uzyskana w Niemczech w 1952 roku jako mutacja odmiany CONICA. Odmiana o wolnym wzroście, stożkowatym pokroju, osiągająca w wieku 10 lat około 0,4 m wysokości. Rocznie przyrasta ok 2,5cm. Igły bardzo krótkie, nieznacznie pogięte, cienkie, słabo kłujące, osadzone wokół pędów. Pędy liczne, wzniesione do góry, bardzo gęsto upakowane obok siebie, cienkie, wałeczkowate, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym otoczonym rozetką igieł. Młode przyrosty jasnozielone. Dojrzałe igły ciemnozielone. Roślina dość łatwa w uprawie. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Odmiana często atakowana przez przędziorka sosnowca. Po zauważeniu objawów blednięcia lub żółknięcia igieł rośliny należy opryskać środkiem przeznaczonym do zwalczania przędziorków.

Pielęgnacja i uprawa

• Świerki białe lubią stanowiska w pełnym słońcu, lecz tolerują niewielkie, parogodzinne zacienienie.
• Nie są wybredne w stosunku do gleby, choć najpiękniej i najzdrowiej rosną na żyznych, wilgotnych glebach.
• Przy wilgotnym powietrzu i regularnym podlewaniu jest rzadziej atakowany przez szkodniki.
• Jest w pełni mrozoodporny.
• Iglak w miejscach nieosłoniętych w bezśnieżne i mroźne zimy może być wysuszany przez wiatr, dlatego należy go wtedy osłonić.

Zastosowanie i cechy rośliny

• Małe rozmiary i ciekawy, naturalnie stożkowaty pokrój sprawiają, że roślina ma szeroki zakres zastosowania.
• Nadaje się na rabaty, skalniaki i wrzosowiska.
• Można go sadzić w skrzyniach balkonowych tworząc ciekawe kompozycje.
• Dobrze prezentować się będzie w połączeniu z berberysami, bądź innymi krzewami o kontrastowym zabarwieniu.