Platan klonolistny

Platanus hispanica

Platan klonolistny znany jest w Europie od około 1700 roku. Dzięki wielu zaletom zyskał ogromna popularność w wielu krajach Europy – głównie jako drzewo parkowe i alejowe w miastach. Drzewo o szerokiej rozłożystej koronie, dorasta do 35 m wysokości. Korowina szaro – popielata łuszcząca się długimi, wąskimi płatami. Pień niski, często od ziemi tworzy kilka równorzędnych konarów. Liście o dł. 12-25 cm i prawie takiej samej szerokości, 3-5-klapowe. Jesienią liście przebarwiają się na kolor żółty lub żółtopomarańczowy. Kwiaty niepozorne, zebrane w gęste, kuliste główki.

Pielęgnacja i uprawa

• Cechą charakterystyczną gatunku jest duża odporność na przesadzanie (nawet w starszym wieku) oraz odmładzanie, przez silne przycinanie.
• Wymaga żyznych, głębokich gleb, najlepiej piaszczysto-gliniastych.
• Lubi ciepłe, słoneczne i wilgotne stanowiska.
• Bardzo dobrze rośnie nad brzegami wód stojących i płynących.
• Dobrze znosi małą wilgotność powietrza i wysokie temperatury letnie. Ponadto dobrze znosi miejskie zanieczyszczenia powietrza.
• Wytrzymałość na mrozy dość wysoka, zwłaszcza drzew starszych. Młode egzemplarze mogą u nas przemarzać podczas surowych zim.

Zastosowanie i cechy rośliny

• Jest uprawiany głównie jako solitery w nasadzeniach parkowych oraz drzewo alejowe.
• Polecany jest przede wszystkim do dużych parków miejskich oraz obsadzania szerokich ulic, skwerów i placów.
• W parkach sadzić należy pojedynczo na dużych powierzchniach trawników, na reprezentacyjnych miejscach przy budynkach, głównych alejach, bramach wjazdowych itp.