Morwa biała

Morus alba

Gatunek niewielkich drzew liściastych pochodzący z Chin. W Europie zaczęto ją uprawiać od XI wieku. Ze względu na fioletowo – czarną barwę owoców morwa biała bywa mylnie brana za morwę czarną lub czerwoną. Drzewo do 15 m wysokości. Korona szeroka, kulista. Roślina posiada przewody mleczne wytwarzające sok mleczny. Liście jajowate, różnie wcinane, do 18 cm długości. Kolor liści zielony lśniący a na jesieni żółty. Kwiaty rozdzielnopłciowe, ale występujące na tym samym drzewie (roślina jednopienna). Owoce tworzą podobny do jeżyny owoc. Barwa owoców różna, od białego po różowy, czerwony aż po czarny. Dojrzewają pod koniec lipca i szybko opadają.

Pielęgnacja i uprawa

• Preferuje słoneczne stanowiska i lekkie, piaszczyste lub gliniaste średnio żyzne gleby o odczynie obojętnym.
• Roślina wytwarza wiele odrostów korzeniowych i pozytywnie reaguje na cięcie.
• Drzewo jest stosunkowo mało podatne na choroby i szkodniki.

Zastosowanie i cechy rośliny

• Morwy białe są często sadzone jako rośliny ozdobne, m.in. przy drogach, w parkach.
• W ogrodach morwę można wykorzystać do tworzenia wysokich żywopłotów, gdyż liczne odrosty korzeniowe pozwalają na stworzenie gęstych, zielonych ścian.
• Wyciągi z morwy używane były od wieków w tradycyjnym ziołolecznictwie. Z niebieskich jagód do dziś produkuje się dżemy.
• Owoce zawierają znaczne ilości witaminy A, C, witamin z grupy B, flawonoidy i taniny. Liście wykorzystuje się na wiele różnych sposobów, między innymi jako pożywienie dla jedwabników, czy do parzenia herbaty.
• Preparaty z morwy przepisuje się również osobom cierpiącym na cukrzycę.