Świerk kłujący BIAŁOBOK

Picea pungens BIAŁOBOK

Świerk kłujący BIAŁOBOK to odmiana znaleziona jeszcze przed wojną, w latach trzydziestych zeszłego wieku przez Jana Białoboka i wprowadzona do uprawy przez arboretum w Kórniku. Drzewo w młodym wieku często ma nieregularny pokrój, aby z czasem przybrać stożkowatą formę. Świerk BIAŁOBOK po 10 latach uprawy osiąga zwykle nie więcej niż 2 m wysokości. Igły srebrzysto-niebieskie, grube, długości 2-3 cm, sztywne, ostre. Cechą charakterystyczną jest niezwykłe, kremowobiałe wybarwienie młodych przyrostów pojawiających się na początku maja, silnie kontrastujące ze srebrzysto-niebieskimi igłami.

Wśród licznych odmian świerka kłującego na szczególną uwagę zasługuje polska odmiana BIAŁOBOK, o ciekawie zabarwionych młodych przyrostach.

Pielęgnacja i uprawa

• Ma bardzo małe wymagania glebowe.
• Najlepiej rośnie na glebach żyznych, gliniasto-piaszczystych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych.
• Bardzo dobrze radzą sobie z niedoborem wody w podłożu oraz niską wilgotnością powietrza.
• Preferuje stanowiska słoneczne.
• Jest całkowicie mrozoodporny.
• Praktycznie wolny od szkodników i chorób.
• Młode pędy mogą być uszkadzane w celu utrzymania zwartego pokroju oraz utrzymania jeszcze niższej formy, a tym samym pojawiania się większej ilości białawych przyrostów wiosną.

Zastosowanie i cechy rośliny

• BIAŁOBOK charakteryzuje się bogatymi walorami dekoracyjnymi.
• Wiosną zachwyca nas piękną wyrazistą barwą młodych przyrostów, dlatego też rośliny te dobrze prezentują się w miejscach wyeksponowanych i na trawnikach.
• Zaleca się także stosowanie go w zestawieniach kolorystycznych z innymi roślinami ozdobnymi na miejscach eksponowanych jako urozmaicenie zimozielonych kompozycji.
• Pięknie prezentuje się w kompozycji z niskimi krzewami w podszyciu, azaliami czy wrzosami.
• Znakomicie pasuje do małych ogrodów, ogrodów skalnych, japońskich czy sadzony na rabatach.