Jarząb szwedzki

Sorbus intermedia

Gatunek drzewa należącego do rodziny różowatych. Występuje w Europie, w Polsce osiąga południową granicę; w stanie dzikim występuje tylko na Pomorzu. Coraz częściej spotykany w lasach i zaroślach niemal całej Polski. Jarząb szwedzki dorasta do 7 – 12 metrów wysokości. Jest to drzewo liściaste o krótkim i grubym pniu, gęstej koronie. Liście z wierzchu ciemnozielone. Kwiaty biało-kremowe, miododajne, zebrane w podbaldachy szerokości do 10 cm. Kwitnie w maju.

Nektar jest dostępny dla wielu owadów, więc pojedyncze egzemplarze są zwykle oblatywane przez drobne chrząszcze i muchówki. Gdy w skupieniu jest większa liczba drzew, wtedy pszczoły odwiedzają kwiaty jarzębiny dość licznie.

Owoce prawie kuliste, pomarańczowoczerwone, średnicy do 13 mm, dojrzewają we wrześniu, październiku. Owoce długo utrzymują się na drzewie, nawet po przymrozkach, są doskonałym pożywieniem dla ptaków.

Pielęgnacja i uprawa

• Nie ma szczególnych wymagań glebowych.
• Dobrze znosi zanieczyszczenie środowiska.
• Na glebach bardzo ubogich przybiera formę dużego krzewu.
• Lubi stanowiska jasne i słoneczne.

Zastosowanie i cechy rośliny

• Jest ozdobny ze względu na liście, regularną koronę, białe kwiaty oraz barwne owoce.
• Ze względu na dużą odporność na zanieczyszczenie środowiska, małe wymagania glebowe i dużą odporność na trudne warunki chętnie jest sadzony wzdłuż dróg, w zieleni miejskiej, parkach i przydomowych ogrodach.
• Z owoców można przyrządzać wina, nalewki czy mus.
• Są one pozbawione goryczki typowej dla owoców jarzębiny pospolitej.
• W Szwecji z owoców jarzębu szwedzkiego przyrządza się konfitury.
• Owoce są chętnie zjadane przez ptaki.