Brzoza papierowa

Betula papyrifera

Gatunek drzewa pochodzącego z północnych rejonów Ameryki Płn. Osiąga wysokość do 20 m (na stanowiskach naturalnych do 30 m). W Polsce uprawiana jest jako roślina ozdobna. Korona szerokostożkowa lub jajowata, gęsto ugałęziona. Gałęzie są sztywne, wznoszące się ku górze. Kora początkowo ciemnobrązowa, później kredowobiała z różowym zabarwieniem. Łuszczy się okrężnie cienkimi płatami. Indianie używali jej jako namiastki papieru. Liście są duże, mają nawet do 10 cm długości. Mają jajowaty kształt i są podwójnie ząbkowane. Latem są matowo ciemnozielone, a jesienią przebarwiają się na żółto. Kwiaty zebrane są w kwiatostany zwane kotkami.

Pielęgnacja i uprawa

• Wymaga żyznych, głębokich gleb, najlepiej piaszczysto-gliniastych.
• Łatwo adaptuje się także do innych warunków glebowych.
• Lubi ciepłe i słoneczne stanowiska.
• Ze względu na dużą odporność na warunki miejskie i walory ozdobne polecana do nasadzeń miejskich.

Zastosowanie i cechy rośliny

• Jest uprawiany głównie jako solitery w nasadzeniach parkowych oraz drzewo alejowe.
• Polecany jest przede wszystkim do dużych parków miejskich oraz obsadzania szerokich ulic, skwerów i placów.
• W parkach sadzić należy pojedynczo na dużych powierzchniach trawników, na reprezentacyjnych miejscach przy budynkach, głównych alejach, bramach wjazdowych itp.