Glicynia chińska

Wisteria sinensis

Glicynia, słodlin, wisteria (Wisteria Nutt.) – rodzaj rośliny z rodziny bobowatych. Spotykany jest w mokrych lasach i na brzegach strumieni w Chinach, Japonii, Korei, a także w środkowych i południowych Stanach Zjednoczonych. Wisteria to zdrewniałe pnącze, owijające się wokół podpór. W maju glicynia oszałamia olbrzymią ilością kwiatowych gron. Z łatwością osiągają długość 30-40 cm. Kwiaty obupłciowe, motylkowe, zebrane w szczytowe, zwisające grona. Poszczególne kwiaty osiągają od 1,5 do 2,5 cm długości. Pędy, gdy skończą kwitnienie, wydłużają się błyskawicznie, tworząc nawet trzymetrowe przyrosty. Owocem są równowąskie lub lancetowate strąki.

Pielęgnacja i uprawa

• Wymaga gleby średnio żyznej, próchnicznej (nadmiar związków azotowych powoduje nadmierny rozrost), o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 6-7).
• Wiosną i latem gleba lekko wilgotna, a w okresie, gdy wisterie nie mają liści, bardziej sucha.
• Wymaga stanowiska w pełnym słońcu, np. przy południowym murze, osłoniętego od zimnych wiatrów.
• Niezbędne jest zastosowanie podpór, najlepiej będą do tego służyć mocne rusztowania, pergole i altany, wokół których pędy mogą się owijać.
• Choć dobrze sprawdzona w polskim klimacie, w bardzo ostre zimy może nadmarzać.

Zastosowanie i cechy rośliny

• Polecana do parków i dużych ogrodów. Wszędzie tam, gdzie będzie miała dużo miejsca w pełnym słońcu.
• Roślina pnąca, która idealnie nadaje się do prowadzenia przy kratownicach na południowych ścianach budynków, rozpinania na pergolach, altanach, bramkach i innych konstrukcjach na słonecznych stanowiskach.
• Glicynię można też prowadzić jako drzewko. Jego pień tworzymy z 2-3 splatających się pędów (początkowo muszą mieć podpórkę).
• Można je także uprawiać w pojemnikach i formować jako bonsai.