Pigwowiec japoński

Chaenomeles japonica

Gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych (Rosaceae). Nieprawidłowo bywa czasami nazywany pigwą japońską. Pochodzi z Japonii, w Polsce jest uprawiany. Kolczasty krzew o wysokości 1-2 m. Młode pędy nagie. Pigwowiec japoński ma szeroko rozpostarte na boki gałęzie. Z racji jaskrawo-czerwonego koloru kwiatów roślina nazywana jest także ognistym krzewem.

Roślina miododajna, z uwagi na termin kwitnięcia pigwowiec stanowi idealną roślinę zapełniającą tzw. dziurę pożytkową. Kwiaty dostarczają nektar a przede wszystkim duże ilości pyłku, stymulując rodziny pszczele do intensywnego rozwoju.

Liście odwrotnie jajowate lub łopatkowate, długości do 5 cm, ostro piłkowane z dużymi przylistkami. Kwiaty liczne, łososioworóżowe lub pomarańczowo – czerwonawe. Owoce pozorne, pachnące i jadalne, po dojrzeniu koloru jasnożółtego, czasami czerwono nakrapiane. Dojrzewają we wrześniu i październiku. Krzewy nie wymagają cięcia ani formowania, jedynie należy usuwać stare i chore pędy.

Pielęgnacja i uprawa

• Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, rośnie dobrze na każdej uprawnej glebie, najlepiej jednak czuje się na glebach żyznych, przepuszczalnych, bogatych w wapń.
• Preferuje stanowiska słoneczne, w miejscach zacienionych mniej obficie kwitnie.
• Jest odporny na suszę, dość odporny na mrozy, jednak wymaga miejsc osłoniętych od wiatrów bo w czasie mroźnych zim część pędów może przemarzać.
• Po kwitnieniu należy przycinać nadmiernie rozrastające się na boki pędy.

Zastosowanie i cechy rośliny

• Krzewy pigwowca japońskiego bardzo łatwo się zagęszczają, a posadzone obok siebie będą tworzyły zwarty, nieformowany, kolczasty żywopłot, który wczesną wiosną obsypie się kwiatami, a jesienią żółtymi owocami.
• Znany także dobrze miłośnikom sztuki bonsai.
• Owoce nadają się jako dodatek do herbaty i na przetwory: dżemy, galaretki.
• Mają dużo pektyn, witaminy C, a także kwasy organiczne, barwniki i sole mineralne.
• Owoce stosowane są także jako wspaniała podstawa różnego rodzaju nalewek.